Some people seem to have energy the moment they wake until they go to bed. Others are tired all day long, watching the clock continuously, hoping that they can go home again soon to watch their favourite TV programme.
I did a course about how to optimize your energy some time back, at SoChicken made by Jelle Hermus. I found his comparison to a rechargable battery and a bucket of water interesting.
The common convention is that we are batteries, that start at 100% and get to 0% as the day progresses. Over time, we need evenings, weekend and holidays to recover. He argued that there are so many leaks these batteries often get broken, especially when there is too much pressure with not enough recharging moments. When these batteries are using their emergency ratio’s consistantly without time to recharge, this often leads to a battery who is not able to recharge well anymore. The same happens with people that get a burn-out. After a burn-out, they need a much longer time to repair their battery again.
The leaks he mentioned were multi-tasking, bad sleep, lots of caffeine, sugar and alcohol, television, social media, constant use of mobile phone, distractions by news and apps, overthinking, procrastination and sad or angry emotions. All of these leaks made the battery lose energy.
However, he also argued that when these leaks would be taken away, preventing energy to leak and thus remain usable, we could become overflowing buckets of water. Instead of starting the day with 100% energy and having 0% at the end of the day, we get energy from specific inputs: sleep, food, sports, relaxing time, travelling, energizing work, interesting conversations etc. If we can prevent the leaks as much as possible, combined with having as much energy inputs as possible, we start to gain more energy instead of lose it, becoming an overflowing bucket of water.
I definitely liked this philosophy behind energy and try to minimize my energy leaks while optimizing my energy inputs as much as possible, with more fulfilling, productive and enjoyable days as the result.
A third benefit of waking earlier to have a morning ritual is to plan your day. By making a plan for the day, visualizing yourself achieving it, you create focus and order.
This can be done by creating a to do list for the day, plan how much time you want to allocate per task (the larger ones), how you will take breaks and how you enjoy your free time.
By better planning and focus you upprade your productivity, and it will eventually be how productive you become, how much income you will earn.
One of the most powerful realizations in my life has been that you can not be afraid, or sad when you feel grateful. Compared to most people I know, I am generally calm and in control of my emotions and optimistic.
This has an effect on a lot of things, as I am extremely grateful for a lot of things. When something bad happens, I am often the first who looks for things to be grateful for which alters my emotions completely.
By being grateful for what you already have in your life: life itself, health, a house, family, friends, a partner, a pet, a job, financial income etc. at the first moment of the day, this influences the rest of the day and life in general. You make your choices based on your hopes instead of your fears.
The idea behind doing exercises in the morning is that you activate your body and metabolism so it will process food more effectively.
The exercises could be anything, personally I like to do push-ups to build my core and as you can do them practically everywhere, I could eventually add or completely replace this with sit-ups. I do 2 sets of 50 push-ups.
You could also make the whole ritual based around sports as you are running, cycling or swimming anyways. At the moment I cucle 2-3 times per week to my work in the Hague which is 22K back and forth. I want to either run or swim the days that I am not cycling.
One of the most effective areas to transform that will affect the rest of your areas and life is to gain a morning ritual. It will make you healthier, stronger, calmer, more focused, grateful and productive. Furthermore, it gives you the most important resource you can never get back: time.
The morning ritual often consist out of several aspects of which some exercises, gratitute mindset and plan for the day are most common.
Even though I have know the benefit of installing a morning ritural for years, as a natural night owl I find this super difficult to implement. Many nights (full of motivation) I made the decisiion that today was the last time sleeping out. I often used the drastic change method without effect. I have been able to wake up early for several prolonged periods such as two summers ago or my internship in Uganda. At these periods I achieved super-human productivity and felt super fulfilled, disciplined and confident,
That is how I want to be / feel every single day, so I aim for 06:00 to have 1 to 2 spare hours before life starts. Currently I wake up around 7:30 – 08:00 AM.
I am using the kaizen method to wake daily 15 minutes earlier, reaching 06:00 this sunday. After that I will take a month to make it a habit.
The benefits of this changed behaviour will be financial wealth, a Spartan body and mentality, and time/productivity to make my dreams become a reaility such as finishing my book.
I am interested in becoming the best version of myself, by optimizing my behaviours and routines.
In general, there are two methods to achieve this transformation: Drastic change is the sudden and extreme change from the current state to the desired state, often implemented when one is motivated and enlightened. This is the usual method used in the Western world, romanticised by Hollywood movies. In reality, this is also the most difficult (and least likely to succeed) method.
Repeated and subtle change is called Kaizen in Japan, as an alternative method to the drastic change. Instead of drastic change, a strategy is formed to use a lot small intermediary steps to go from the current state to the desired state. This simple method is more effective, often leading to faster transformation compared to several failed drastic changes with decreased confidence as a result.
Even though the second method is less heroic, it is more effective and simple while it leads to the same result: transformation. In the end it will be the transformation that is visible to outsiders.
While I have been using the drastic change often, with repeated failure as a result, I will shift to the kaizen method.
As I will hopefully graduate soon, real life is about to start.
While I have been working on installing daily/weekly routines to bring me to the next level over the past years, this has worked with ups and downs. This year I will make no more excuses and succeed in making myself the person I want to become.
To motivate myself, document my progress and share it with you, I will blog about it every single day. These blogs can be about sports, financial success, self-discipline, control of emotions, vision and more.
One exercise to realize your dreams is to think ahead 90 days. Imagine that you just had your best 90 days of your life, and you are looking back. What happened? What choices did you make? What changed in your life? This exercise helped me to have an amazing internship in Uganda and complete my master thesis to my highest standards. Now it will help me to get the job of my dreams.
Where am I in 90 days? – I found a full-time and well-paid Africa/NGO job – I wake up daily 06:00 AM – I completed the first draft of my book – I wrote 90 daily blogs – I either have my driver license or getting close – I am in my best shape ever
Dit schreef ik in mijn eerste blog, ongeveer 12 weken geleden:
“Hier haal ik weer inspiratie uit in hoe ik strategisch en tactisch advies kan geven aan de oppositiepartij en uiteindelijke doel: Bobi Wine. Bobi Wine was een popster uit de ghetto die opkwam voor jongeren van Oeganda en is nu de rijzende ster in de nationale politiek is met zijn beweging: People Power, waar hij democratie en vrijheid vanaf onderen promoot. Met een gemiddelde leeftijd van 15 heeft Oeganda een erg jonge populatie.
Hopelijk kan ik bij Bobi Wine en Besigye een goede indruk maken. Ik verwacht dat één van deze twee de nieuwe president van Oeganda zal worden en dit zijn de twee revolutie leiders op het moment. Wat ze nodig hebben is een sluwe adviseur/strateeg die het juiste advies kan geven om deze geweldloze strijd tegen het dictatorschap te winnen. Als ik het goed aanpak, kan ik die strateeg worden.”
Gisteren ben ik bij Bobi Wine thuis geweest, waar we van gedachten konden wisselen en ik de beste indruk tot nu toe achter heb kunnen laten. Ik wist dat er waarschijnlijk weinig tijd was, dus had van te voren een brief geschreven waar ik enkele strategische ideeën in had verwerkt en mijn diensten als strategisch adviseur voor de vreedzame revolutie aanbood naast mijn visitekaartje, waar op de achterkant mijn motto ‘Light up the Darkness’ staat (en hem direct opviel). Ondanks dat hij vandaag vertrekt, en we elkaar dus nog op het nippertje hebben gezien wilde hij me graag gisteravond wat langer spreken (ik dacht onder het genot van een biertje).
Rond een uurtje of 23:00 pikte hij me dus op onderweg naar een herdenking / rally van een man die onschuldig in het openbaar was geëxecuteerd door de politie. Hij reed zelf en er waren 3 van zijn luitenanten ook in de auto. De 30-45 minuten in de auto naar die plek waren echt super chill, ik had mijn eerste indruk al gemaakt en kon nu dus direct als strateeg / adviseur mijn ideeën en observaties delen. Hij sprak ook vrijuit over wat de plannen en uitdagingen van People Power zijn, wie hij zelf was en waarom hij was opgestaan tegen het onrecht et cetera. In deze auto hebben we onze vriendschap gevormd. Toen ik hem vertelde dat ik niet kon wachten om in Nederland mijn mond open te doen (publiekelijk ipv geheim) over het onrecht in Oeganda, vroeg hij of mijn undercover rol nog overeind stond bij de regering, en of het niet beter was dat zo te houden zodat een actievere rol in de vreedzame revolutie kon spelen. Ik denk dat het allebei mogelijk is (kan ook gewoon communiceren vanuit Nederland) maar ga ik wat beter over nadenken.
Niemand wist dat we eraan kwamen, want anders zou de politie zijn gemobiliseerd en wij gearresteerd of ieder geval gestopt die rally bij te wonen, was dus ook 1 persoon die alle telefoons veilig zou stellen zodra er politie zou komen (want anders worden die gestolen en krijg je niet meer terug). Toen we in de buurt kwamen van die rally, zag iemand dat Bobi Wine in de auto zat, en ontplofte de buurt vol energie en blijdschap. Allemaal mensen die naast de auto gingen rennen, zingen en People Power leuzen aanhaalden. Toen we bij de rally aankwamen ging ik vooruit met een van de luitenanten (mijn toegewezen bodyguard) binnen de menigte om het van een afstandje te volgen, en Bobi volgde paar meter achter me. Ook nu werd iedereen wild en met zijn allen zingen, heel tof en intens om mee te maken. Dit duurde ongeveer een uur, waar Bobi meeleefde met het onrecht, mensen inspireerde om dit niet langer te pikken en vreedzaam verzet te tonen tegen het dictatorschap. Nadat dit klaar was gingen we terug met de auto en een escort kregen van tientallen dolblije jongeren op hun Boda Boda’s. Op de terugweg, Bobi eerst nog vol energie met zijn luitenanten en daarna een stuk vermoeider en ik onder de indruk, nummers uitgewisseld en: ‘It was amazing meeting you again Erik, I’m inspired by you as such a young person committed to fight injustice, let’s keep in the touch’.
Daarmee heb ik al mijn doelen voor de stage in Oeganda behaald (baan, zelfontwikkeling, stage, onderzoek) en is deze blog dus ook enigszins een reflectie op mijn tijd hier.
Vooral die meeting met Bobi Wine heeft veel doorzettingsvermogen en geduld gekost. Nadat ik zijn nummer had gekregen en had geprobeerd te bellen en daarna een bericht had gestuurd kreeg ik geen reactie. Na ongeveer een week zag ik dat die online was en stuurde nog een bericht, waarna hij me belde dat die graag wilde afspreken in de avond. Ik heel blij natuurlijk, maar ik hoorde in de avond verder niets meer en kreeg hem weer niet te pakken. Ik stuurde een bericht dat ik hem zou graag nog zou ontmoeten maar moest ook weer niet te desperate gedragen, dus geduldig zijn. Dit was extra moeilijk omdat ik wist dat hij diezelfde week uit Oeganda zou vertrekken.
Nadat hij naar Dubai vloog accepteerde ik het dus maar, dat het niet ging gebeuren. Toen kreeg ik ineens een appje van hem kreeg waar hij zijn verontschuldigingen aanbood en vroeg een afspraak te coördineren met collega Roy. Ook hier kreeg ik in eerste instantie geen reactie / afspraak uit tot ik hem gister te pakken kreeg, en hij vertelde dat Bobi woensdag weg zou gaan voor langere tijd, maar als ik 09:00 bij zijn huis zou zijn dinsdag (vandaag) we wel iets konden regelen. Toen ik daar 08:45 was moest ik uiteindelijk nog 2.5 wachten omdat ze met iets bezig waren. Toch werd het allemaal beloond met het moment dat we eindelijk kennis maakte. Een goede les doorzettingsvermogen en geduld voor mij.
Ook de vele interviews van de afgelopen tijd waren interessant. Bijvoorbeeld in dat gevaarlijkste ghetto van Oeganda, waar iedereen aan de drugs zit en dronken is. Ik was bezig met mijn interviews (die gaan over dictatorschap, revolutie etc. ofwel iets wat de regering absoluut niet wilt dat ik die informatie krijg) toen er OPEENS een politieagent en LC1 (lokale bestuurder) naast me stonden… Ik dacht dus shit, nu zit ik echt in de problemen maar groette beleefd en deed alsof er niets aan de hand was. Toen gaf degene die ik aan het interviewen was ze €2.5 en vertrokken ze weer en vertelde hij me: ‘this is how Uganda works’. Nog vier andere interviews gehouden maar de meesten zaten aan de drugs dus waren niet zo lang, die drugs werden ook overvloedig aangeboden maar wees ik beleefd af.
Andere interviews hield ik op Kyambogo universiteit (op één na grootste van Oeganda) waar ik eerst een lezing had bijgewoond (en werd gevraagd zelf een praatje te houden) waar ik het had over Light up the Darkness en ook wat kaartjes uitdeelde. Kort daarna kreeg ik de vraag of ik niet wat meer wilde vertellen over dat Light up the Darkness, wat ik deed en blijkbaar in staat was studenten te inspireren, want de leider van die groep heb ik daarna nog een paar keer gesproken waar hij die Light up the Darkness volledig omarmde, als het licht het nieuwe Oeganda, en de darkness het machtsmisbruik, tribale verdeeldheid, corruptie etc. Hij gaat een campagne beginnen (genaamd Light up the Darkness) om de verlichting die hij zelf heeft ondergaan te gaan verspreiden op eerst zijn universiteit en daarna alle andere universiteiten. Ik adviseerde hem ook naar de boeren toe te gaan, omdat ik denk dat studenten + boeren een inherent revolutionair potentieel hebben en zie veel potentie in deze Arthur (22). Deze ontwikkeling zal ik dus ook met interesse blijven volgen.
Op persoonlijk gebied merk ik dat ik sterker aan het worden ben van die 2 x 50 push ups per dag. Ik heb de hele Art of War stap voor stap (een paar zinnen per dag) geleerd (ik zou dit nog 1 of 2 keer moeten doen om uit mijn hoofd te kennen) en een persoonlijke transformatie ondergaan op het gebied van discipline en uitstelgedrag. Een boek genaamd Millionaire Succes Habits heeft hier ook veel bij geholpen. Ik kookte dagelijks lekkere maar simpele gerechten en ben zeer tevreden met mezelf de afgelopen drie maanden.
Ook stagebegeleiders waren erg tevreden en verwacht ik een hoog cijfer van te krijgen. Ze vroegen me meer stagiairs te sturen en een band op te bouwen tussen FDC / Oegandese universiteiten en Universiteit Leiden, wat ik zal gaan doen.
Mijn belangrijkste les tijdens deze stage was dat ik niks of niemand anders nodig heb om al vreedzame revolutie strateeg te zijn. Afgelopen jaren veel manieren bedacht om dit te worden via omwegen; officier, militair analist, diplomaat, professor, mediator etc. etc, welke allemaal een lange weg zouden vormen om de strateeg te worden. Afgelopen maanden was ik die strateeg gewoon al, en het enige wat ik nu moet zien uit te vogelen (heb ik denk ik al gedaan zelfs) is hoe ik hier mijn brood mee gaan verdienen. Ik ben er van overtuigd dat ik de beste vreedzame revolutie strateeg ter wereld kan worden, en dat ga ik dus ook doen!
Ik zie dan ook erg veel uit naar mijn terugkomst in Nederland en komende leven. Tot snel!
Ik wilde nog even wachten met schrijven tot het goede nieuws definitief was. Maar ik heb een BAAN! Bij de oudste universiteit van Nederland (Leiden) met als motto: bolwerk van vrijheid. Alleen al dit feit maakt dat ik over drie weken heel voldaan terugkeer, omdat ik me 100% kan gaan bezighouden met mezelf ontwikkelen, in een professionele omgeving terecht ga komen en meer ga verdienen dan ik tot nu toe ooit heb gedaan.
Ik merk dat dit heel veel opluchting en vertrouwen voor de toekomst geeft, maar ook een groeiende zekerheid. Het was een spannende competitie en ze konden de keuze eerst niet maken tussen de andere laatste kandidaat, maar kozen toch voor mij. Dit geeft me vertrouwen dat ook anderen de potentie zien die ik denk te hebben en ik nu eindelijk de kans krijg dit waar te gaan maken. Vanaf nu moet ik gewoon heel hard werken, maar de cruciale overstap is gemaakt, vanaf nu gaat het leven pas echt beginnen.
Daarnaast heb ik twee weken geleden een koffie gedaan met Dr. Kizza Besigye, de grote oppositie leider van de afgelopen 15 jaar. Iets meer informatie over hem is wel op zijn plaats. Hij was de persoonlijke dokter van de huidige president in de guerilla oorlog in 1981-1986 waardoor ze aan de macht kwamen (tegen een andere dictator). Hun doel was te strijden voor eenheid, democratie, eind corruptie etc. en zij waren de eerste guerrillagroep in Afrika die een succesvolle oorlog voerde zonder hulp van buitenaf. Er zijn ook geruchten dat zij de eerste waren die grootschalig gebruik begonnen te maken van kindsoldaten. Maar al enkele jaren later werd het duidelijk dat de dictator ze voor de gek had gehouden, en het was deze Besigye die als eerste tegenstand bood en de interne machtsstrijd en corruptie aan de kaart probeerde te brengen. In de jaren dat hij tegenstand bood zijn alle mogelijke manieren tegen hem gebruikt, zoals canister traangas in zijn ogen, tientallen keren gearresteerd, rechtszaken, isolatie, met knuppels in elkaar geslagen, verbanning etc.
In een Oegandese diaspora conferentie in Den Haag had ik hem al eens ontmoet, maar nu voor het eerst moment samen 1 op 1. Deze keer had ik het geluk met een goede introductie van ‘very resourceful advisor with passion for change’ en we raakten dus al snel diep in gesprek. Ik deelde mijn ervaringen binnen FDC en observatie over verbeterpunten binnen de revolutie, vooral de communicatie naar buiten toe gericht. Hij vertelde weer wat er staat te gebeuren, hoe hij probeert de oppositie te verbinden en meer. Na ongeveer een uur namen we voldaan afscheid en nodigde hij me uit om nog eens langs te komen voor ik vertrek. Voor mij de tweede persoon van de checklist van de grote leiders die ik wilde ontmoeten tijdens de stage.
De laatste is de meest interessante; Bobi Wine, wat mijn doel is de komende drie weken. Ik heb zijn nummer en die van zijn secretaris weten te verkrijgen, en met zijn secretaris contact gehad voor een afspraak. Deze ga ik vandaag nog eens bellen om te checken wat de mogelijkheden zijn, en dat er haast achter zit.
Want vorig weekend gebeurde er iets wat zeer gevaarlijk was voor het succes van de revolutie. Twee dagen nadat ik koffie deed met Besigye, werd hij aangevallen door een mob welke leuzen aanhingen van Bobi Wine en zijn groep; People Power. Overal op social media was hier veel verontwaardiging over en met name de FDC leden voelden zich aangevallen. Maandag op kantoor waren er dan ook veel FDC leiders samengekomen, klaar voor de strijd en vol verwachting op de komende veldslag.
Alleen met het grote probleem dat het niet om de dictatorschap ging, maar de andere grote groep revolutionairen! Hoeveel ik ook van het begin probeerde te beargumenteren dat eenheid cruciaal is, en het wellicht truck van de dictatorschap was, groeiden ze steeds verder uit elkaar. Vooral in de aanloop van de week werden mijn mede-FDC collega’s steeds geslotener voor Bobi Wine, en mijn roep tot verbinding steeds minder geaccepteerd. Toen de grootste online klokkenluider van corruptie/dictatorschap Tom Voltaire Okwalinga (TVO) ook overtuigd leek zijn van bewijs dat Bobi Wine achter de aanval zat, leek het front voor de revolutie hopeloos uit elkaar te vallen…
Tot vandaag deze TVO een bericht stuurde dat Bobi Wine zijn eigen supporters zeer streng tot de orde had geroepen, niet de andere revolutie groepen aan te vallen of belachelijk te maken. Het waren dus luitenanten onder Bobi Wine die hun eigen plan hadden getrokken en zo bijna de revolutie de das om hadden gedaan (of zeer moeilijk gemaakt). TVO is degene die al veel corruptie schandalen, dictatorschap deals, of andere normaal gesproken geheime informatie aan de kaart wist te brengen. TVO deelde dit bericht over Bobi Wine met de volgende titel, nadat hij net enkele dagen vol in het offensief tegen was gegaan.
‘LET ME SHARE THIS HERE’
Waarop ik reageerde:
En deze TVO, met zijn 180.000 volgers en jarenlange anonieme strijd tegen het dictatorschap, kort daarna zijn titel veranderde:
‘LET ME SHARE THIS HERE. AM HAPPY BOBI WINE HAS TAKEN THIS STEP TO REIGN IN ON THESE PEOPLE AND I APPLAUD HIM. WE HAVE TO FOCUS ON ENEMY OF THE PEOPLE MUSEVENI, AS A UNITED FORCE.’
Een zeer goede boodschap van verbinding. Dit betekend dat beide Bobi Wine en TVO de goede instelling hebben en waarschijnlijk te vertrouwen zijn. Nu is vooral belangrijk de leiders van FDC (Patrick Oboi Amuriat en Dr. Kizza Besigye) te overtuigen dat ze zo snel mogelijk samenkomen met Bobi en een alliantie vormen. Waar zij leiden zullen de volgelingen volgen, althans dat verwacht ik. Ik heb dus weer oproep gedaan voor een nieuw gesprek met Besigue en Amuriat, en ook een andere leider binnen FDC: Nandala Mafabi, de secretary general. Hoe klein ook, ik merk dat een goede kritische analyse van de situatie gecombineerd met goede realistisch advies niet ongemerkt gaat en daadwerkelijk invloed kan uitoefenen op het verloop van de revolutie. To be continued!
Daarbij is het nog interessant te vermelden dat ik heel lekker ga met het onderzoek, ik heb nu vijf initiatieven in plaats van de eerste 2, en veel interviews aan het houden. Het onderzoeksvoorstel is goedgekeurd en de begeleider vind het erg interessant. Ik ben in het gevaarlijkste ghetto van Kampala geweest, waar een activist Francis (30) me meer wilde laten zien over zijn initiatief om de mindset te veranderen van de allerarmsten. Dat doet hij met zijn band Zion Train, waar ze ideeën over empowerment, unity etc. verspreiden en proberen een voorbeeldfunctie te geven. Ik ben al ik veel andere sloppenwijken/ghetto’s geweest maar dit was echt anders.
De meest smerige plek die je je maar kunt bedenken, overal modder, vuil en de geur van rottend vlees. De meeste inwoners hebben vieze of geen kleren en iedereen zat aan de khat (drugs), marihuana of vooral goedkope alcohol. Heel passief in de modder proberen de dag door te komen, maar vooral de mannen in groepen bij elkaar, stomdronken of high. Terwijl Francis met zijn geïmproviseerde studio liet zien en daarna zijn community, kwamen er soms stomdronken mannen heel dichtbij, grepen krachtig mijn hand of arm en vroegen om geld of hulp. Vaak de alcohol zeer goed te ruiken. Ik ben niet echt bang weg gelegd en liet me ook niet zo snel schrik aanjagen door deze figuren, maar ik wist wel dat ik hier op mijn hoede moest zijn en absoluut geen angst mocht vertonen. Later besefte ik dat er een vriend van Francis achter me liep om te checken dat niemand iets uit mijn zakken of tas steelt, of wellicht zelfs te beschermen als iets te handtastelijk werd.
Wat later liet Francis zijn doelgroep zien, een groep van 30-40 straatjongens in meest erbarmelijke staat, zeer vieze kleren etc. Hij stelde me voor als onderzoeker die van plan is ‘voice to the voiceless’ te geven en werd zo begroet door deze jongeren, maar allemaal tegelijk en ook weer zeer dichtbij. Ik was dan ook blij hier weer weg te gaan, maar wel interessant om meer van deze Francis te horen, die inderdaad met de aller aller aller armsten van Afrika werkt, en zijn ideeën over vreedzame verandering etc. Dit geeft een goed contrast tot de vooral studenten, activisten of alumni die ik spreek.
Vanaf deze week ben in begonnen met elke ochtend trainen zodra ik uit bed stap (bedankt Cor). Het doel is om een ochtendritueel te bouwen welke lichaam, gedachten en ziel klaarstoomt voor een succesvolle dag. Ik doe elke ochtend 2 x 50 push ups achter elkaar, zet inspirerende muziek op en ben dankbaar voor wat ik al of nog heb. Het werkt goed en begin ik de dagen met meer energie, focus en kracht. Tot nu toe is het dan ook best een interessante week geweest.
Dinsdag ging ik een koffie drinken met de Nederlandse ambassadeur van Oeganda. Ik had hem een mailtje gestuurd of die zin had om van gedachten te wisselen en na zijn positieve reactie kwam ik daar dus net gekleed aan om 14:00. Na een interessant gesprek over wat de NL ambassade doet en potentie van landbouw vroeg hij wat ik bij FDC deed en hoe de master beviel.
Na mijn verhaal hebben we het nog een tijd gehad over het leven van een diplomaat, mijn bedenkingen en interesses en zijn opleiding bij het diplomatenklasje. Hij heeft me een stuk enthousiaster gemaakt dan voorheen, nadat ik was gaan twijfelen na een interactie tussen journalist (Bram Vermeulen) en diplomaat bij een lezing binnen Buitenlandse Zaken. Terwijl die Bram erg kritisch en scherp was reageerde er een jongen van ongeveer 30, hij leek een beetje op mij en ik mijzelf in de toekomst daar al zitten. Zijn reactie was alleen erg deprimerend, precies wat het beleid van NL was maar vol smoezen waarom de problemen niet waren aangepakt. Een succesvolle en interessante jongeman die zijn ziel had verkocht aan de overheid. Niet wat ik voor mezelf zag zitten.
De ambassadeur vertelde me dat het helpen van de Afrikaanse bevolking en functie als diplomaat prima te combineren is zolang het Nederlandse belang daar bij past, in zijn geval het helpen van boeren en jongeren in Oeganda. Het was een super vriendelijke en eerlijke man, scherp van geest en ook kritisch op het dictatorschap, dus ik hoop hem vaker te gaan spreken en een vriendschap op te bouwen. We namen lachend afscheid en ik liep met een erg goed gevoel weg, naar mijn idee was dit wederzijds.
Gister ging ik wat biertjes (Guiness) doen met de Party President, Patrick Oboi Amuriat nadat ik hem maandag had gevraagd of het aanbod nog stond. Ook dit was weer een erg interessant gesprek vanuit het FDC perspectief, die van plan zijn binnenkort actie te ondernemen en de vreedzame revolutie nu daadwerkelijk te gaan starten door het land op stil te zetten. Ik vertelde hem over mijn gesprek met de ambassadeur en vooral zijn bedenkingen over FDC, waarvan de meest belangrijke is dat die niet perse verandering zag ook als de revolutie succesvol zou zijn, dat er veel FDC leiders ook corrupt zouden kunnen worden.
Ik realiseerde me tijdens het gesprek opeens dat het allergrootste zwakke punt van FDC hun communicatie is, vooral naar de media buiten Oeganda toe. Ik heb nu vooral inzicht gekregen in de goede ideeën, actie en integriteit binnen FDC, maar de meesten buiten FDC is dit beeld zeker niet aanwezig. De communicatie schiet dus tekort.
Bobi Wine was hier daarentegen heel erg sterk in en heeft zo mijn (en de gehele wereld) aandacht en interesse getrokken. Ook heeft de revolutie gezichten nodig, zoals die van Bobi Wine, en ik besefte me dat Patrick Amuriat daar een van zou kunnen zijn. Tot nu toe ben ik erg onder indruk van zijn vechtlust, integriteit, strategisch inzicht en leiderschap en begon het dus al voor me te zien. Verder nog veel andere interessante dingen gehoord die zelfs in deze geheime blog niet zullen worden gedeeld, maar ik ben optimistisch voor Oeganda.
Ik stelde gister al voor dat hij eigenlijk een PR adviseur zou moeten vinden die weet zoals de Westerse bevolking en media denkt, om net zoals Nelson Mandela en Bobi Wine hun interesse en hulp aan te trekken. Iemand die zag presenteert zoals Obama dat deed. Vandaag besefte ik me opeens (het gesprek was dus al een tijdje afgelopen) dat ik die rol voor hem zou kunnen vervullen.
Ik ga nu dan ook klein essay schrijven waarom communicatie gericht op de international community van levensbelang is voor het succes van de aankomende vreedzame revolutie in Oeganda. Als er honderdduizenden mensen de straat op gaan om vreedzaam te protesteren kan (hoogstwaarschijnlijk; zal) de dictator reageren door er met AK-47 en tanks op te schieten, als er geen interesse van de media is, en donors geld blijven geven, heeft het volk geen andere keuze dan op te geven (zoals in 2011 Walk to Work protests).
Als er internationale media zoals BBC, Al-Jazira, NOS voorbereid is en dit filmt, ben ik er zeker van dat de bevolkingen van USA, UK, NL etc. hun overheden zullen dwingen te stoppen met het financiëren van deze dictatorschap en zijn dodelijke oppressie.
Mijn doel is dus de persoonlijke communicatie adviseur te worden van deze Patrick Amuriat. Besigye ga ik binnenkort ontmoeten en Bobi Wine zou interessant zijn, maar ik heb de revolutionaire leider die ik zou willen ondersteunen al gevonden.
Verder is nog iets anders bijzonders gebeurt, maar hier vertel ik later over 😉
