“Ga terug naar je eigen land!”
“Afschieten die ratten!” of “Ik steek zo dat huis van die geitenneukers in de fik!”
Al een paar jaar zie je op Facebook onder elke discussie over de Islam, vluchtelingen, zwarte piet en migranten Nederlanders van jong en oud dit soort belachelijke dingen roepen. Dit leid tot haat en conflict, waarna diegene die zich aangesproken voelen zijn gekwetst en dus net zo hard terug roepen dat wij allemaal kut zijn. Ik vind het verschrikelijk om al deze onderlinge haat te zien en ben dus gestopt reacties te lezen. Maar ondertussen groeit deze haat steeds meer en raakt Nederland steeds verdeelder.
Zoals jij net zo goed weet als ik is Geert Wilders hier verantwoordelijk voor.
Ondanks dat hij een politicus is en dus nooit zulke uitspraken zal doen, is hij diegene die al jaren aan iedereen die het maar wilt geloven verteld dat de buitenlanders, de islamieten en vooral de Marrokanen de oorzaak zijn van onze problemen. Lekker vingertjes wijzen naar de minderheid die moeite hebben met sociale integratie en dus makkelijk als zwart schaap te gebruiken zijn. Pim Fortyn deed dit ook al.
Ondanks dat velen zoals jij en ik weten dat dit niet goed is, lukt het Wilders toch om elke keer razend populair te blijven. Ook als je kijkt naar landen als de Verenigde States met Donald Trump, Frankrijk met Marine le Pen en recent het Verenigd Koninkrijk met Boris Johnson zie je dat deze populariteit van (blonde) haatzaaiers ongekend hoog is in de Westerse wereld.
Er is dus wel degelijk een groot probleem, niet alleen in Nederland, in het gehele Westen. Mensen zoals Wilders hebben waarschijnlijk slechte ervaringen met toenemende hangjongeren, criminaliteit en verpauperde wijken dus geven ze hun te schuld. Verblind door de haat scheren ze alle Islamieten, alle Marokkanen en alle vluchtelingen over een kam. Gelukkig zijn er genoeg zoals ons die weigeren daar aan mee te doen en Wilders zien voor wat hij is: een haatzaaier.
Maar dit neemt niet weg dat de meerderheid van Nederland, zoals te zien was bij het Oekraine-referendum en laatst bij de Brexit, wel gelooft in zijn leugens. Waarom zijn al deze mensen zo boos en ontevreden? Waarom worden ze zo makkelijk voorgelogen dat de buitenlanders de oorzaak zijn van hun problemen? Dit kan alleen zo zijn als er ook een echt probleem is.
Ik ben er achter gekomen wat dit echte probleem is, de reden voor de steeds grotere ontevredenheid bij de burgers. Al sinds 1970 is die ontevredenheid en boosheid aan het groeien, niet alleen hier, maar overal in het Westen. Sindsdien wordt er gezocht naar de schuldige voor deze groeiende ontevredenheid, en politici zoals Pim Fortuyn begonnen met het wijzen naar de allochtoonse bevolking. Wat Fortuyn en Wilders anders doen dan de andere politieke partijen is erkennen dat Nederland acheruit gaat, dat er steeds meer maatschappelijke problemen zijn. Dit is ook de reden waarom ze zo ongekend populair zijn bij het volk en in principe hebben zij hier ook gelijk in. Er zijn steeds grotere maatschappelijke problemen.
Want Nederland wordt steeds rijker, onze economie groeit en wij zijn een van de succesvolste handelslanden ter wereld. Maar hoe kan het dan dat het steeds slechter lijkt te gaan? Waarom moeten we sinds 1970 steeds harder werken en productiever zijn terwijl er nauwelijks een verhoging is van onze salarissen sinds toen? Waarom is er bijna geen subsidie meer voor cultuur en lokale buurthuizen? Waarom krijgen we geen studiefinanciering meer, waardoor studeren niet meer voor iedereen mogelijk is? Waarom heeft Defensie geen ammunitie meer en kan het maar met moeite operationeel zijn? Waarom krijgt de zorg steeds minder geld terwijl er steeds meer ouderen komen die verzorging nodig hebben? Waarom worden de armen steeds armer en de rijken steeds rijker?
Dit komt omdat in de Westerse wereld, ook in Nederland sinds 1970 onze economie is veranderd. Ondanks dat het nog steeds een kapitalistisch systeem was zijn we terug gegaan van een ‘sociale markt economie’ naar een ‘neoliberaal systeem’.
Na de Tweede Wereldoorlog zag iedereen in dat mensen zoals Hitler alleen aan de macht konden komen door de instorting van de wereldeconomie op de beurs in Wall Street in 1929 en grotere armoede en ongelijkheid als gevolg. De econonoom John Keynes had bedacht hoe dit voortaan voorkomen kon worden en gaf vooral de schuld aan hebzuchtige bankiers en stockbrokers die alleen maar korte-termijn winst wilde maken en dus altijd tot een financiele crisis zou leiden. Dankzij zijn theorien hebben overheden veel meer macht en inmenging over de economie gekregen zodat de rijkdom eerlijker werd verdeeld, en voorkomen werd dat mensen zoals bankiers en stockbrokers het economische systeem naar de klote zouden helpen.
Helaas is daar sinds 1970 een einde aan gekomen. Westerse overheden zijn weer terug gestapt op het neoliberale systeem. Dit betekend zo min mogelijk macht en inmenging van de overheid over de markt. ‘Laat de markt zijn ding doen en dan worden we het rijkst’. Werkgevers hebben meer macht gekregen en sindsien hebben wij, de werknemers er onder verloren. Ondanks dat we steeds harder moeten werken, krijgen we een relatief vergelijkbaar salaris als 40 jaar geleden. Is dit eerlijk? Nee. Ondanks dat landen zoals Nederland steeds rijker zijn geworden door de groei van de markt is die rijkdom steeds minder gebruikt voor ons geluk, maar in de zakken beland van precies die bankieren en stockbrokers die ons uiteindelijk in 2008 weer naar een grote economische crisis hebben geleid.
Gelukkig zijn we een stuk verder dan 1928 om economische crisissen in toom te houden, maar er zijn miljarden bezuinigt om de economie te herstellen. De banken die de crisis in de eerste plaats hadden veroorzaakt zijn gered met miljarden geld van de overheid, dat betekend ons belastingsgeld, en doen nu weer vrolijk wat ze voor 2008 ookal deden! Het is zelfs zo dat sinds 2006 tot 2012 de 20% rijkste Nederlanders erop vooruit zijn gegaan terwijl de andere 80%, wij, gelijk zijn gebleven of achteruit zijn gegaan. Ondertussen doen mensen zoals Rutte en Pechtold alsof hun neus bloed terwijl ze alleen maar minder inmenging en macht van de overheid in de economie ondersteunen.
Populisten zoals Wilders roepen dit ook terecht, maar richten zich vooral op het rook (sociale ongelijkheid, criminaliteit in probleembuurten) in plaats van het vuur (oneerlijk economisch systeem). Wilders is de directe haatzaaier en zoekt de oorzaak van het probleem bij de allochtoonse bevolking, maar bankieren en liberale politici zijn de veroorzakers van het fundamentele probleem en houden wijselijk hun mond terwijl ze rijk worden.
Er moet dus iets veranderen in de Nederlands politiek als we willen dat mensen zoals Geert Wilders geen haat en intolerantie meer kunnen zaaien. Dit zal alleen lukken als het ‘echte’ probleem wordt aangekaard en aangevochten, namelijk de sinds 1970 neoliberale economie wat tot de huidige situatie heeft geleid.